कोणी नाराज आहे माझ्याशी
म्हणे मी आजकल काही लिहत् नाही
काय सांगू त्यांना आता कुटून आणू शब्द
जर ती प्रिय व्यक्ती भेटत नाही
दुखाच मुख असतं तर
बोलून दाखवलं असतं
पण त्या झख्मांचं काय सांगू
जे कधीच दिसत नाही
Blogging is just another way of keeping a Diary!! Just for the Fun. I keep predicting and analyzing my 6th Sense via predicting 20-20 cricket matches. Have fun surfing through my Blog :)
कोणी नाराज आहे माझ्याशी
म्हणे मी आजकल काही लिहत् नाही
काय सांगू त्यांना आता कुटून आणू शब्द
जर ती प्रिय व्यक्ती भेटत नाही
दुखाच मुख असतं तर
बोलून दाखवलं असतं
पण त्या झख्मांचं काय सांगू
जे कधीच दिसत नाही
तु कुठेही असलीस तरी माझ्याजवळ आहेस
तु कशीही असलीस तरी आजही माझी आहे
फरक एवढाच की मी आज तुझा राहिलो नाही
माझ्या सपनात माझ्या विचारात फक्त तुच आहेस
एक सत्य आहे मी तुझ्याविना जगु शकत नाही
एक सत्य आहे मी तुला समजवु शकत नाही
मी जगतोय आजही एक युध्द जिंकण्यासाठी
पण एक सत्य आहे मी तुला हरवु शकत नाही
मी आजही गप्प कारण तुच बोलत नाहीस
मी आजही जागा आहे कारण तु झोपलीस
मला दु:ख नाही आज माझ्या हरण्याच
कारण आज मी जरी हरलो पण तु तरी जिंकलीस
नातं मग ते कोणतही असो, रक्ताचं-मानलेलं. त्यात उत्कटता हवी. ती जितकी अधिक तितकं ते नातं संपूर्ण होत जातं नि त्याच्या आधाराने समृद्ध होत जातं आपलं आयुष्य. ते नातं आहे तसच स्वीकारायला हवं, भरभरून जगायला हवं मात्र. इतक्या सुंदर नात्याची चिरफाड करीत गेलो अकारण तर मात्र आपल्या हाती उरतात त्या नात्याचे क्षीण, विरलेले धागे. त्यातून ना मायेची उब मिळत ना प्रेमाची. एक निरर्थक ओझं. न ते पांघरता येत ना फेकता येत. कारण समोरच्याने सोडून घेतले असतील त्याचे पाश, अगदी अलगद तरी आपलं मन तर गुंतलेल असतच न त्यांत. अगदी घट्ट. सगळ्यांनाच कुठे होता येतं निर्मम? काही माणसं असतातच कि वेडी. माझ्यासारखी..
तो जुना काळ डोळ्यासमोरुन झर झर वाहू लागला, मन आठवणी मध्ये रमू लागले, मागिल मार्च असाच आठवला, किती किती विचार केला होता, किती प्लान तयार केले होते तुला सरप्राईज करण्यासाठी व सर्वात शेवटी बारा वाजता रात्री तुझ्या घरी केक घेऊन आलो होतो, आठवतं तुला ? मी कुठे आहे, काय करत आहे हे सर्व विसरुन जणू मी हरवलो तुझ्या आठवणी मध्ये. राहून राहून तुझ्या सोबत घालवलेले ते क्षण, तासन तास तुझ्याशी फोनवर मारलेल्या गप्पा, तुझं बोलणं, तुझं हसणं, तुझ हळुच मिश्किल नजरेने मला पाहणं... व तुझ्या सोबत घालवलेले ती संध्याकाळ समुद्र किना-यावर.... कसा विसरु मी. तुझ्या सोबत खालेली ती मिसळ, तुला आठवतं ती मिसळ खुप टिखट होती व त्या मुळे लालबुंद झालेला तुझ्या नाकाचा शेंडा. मला सर्व काही आठवतं, प्रत्येक क्षण अन क्षण. नकळतच हात फोनकडे गेला व वाटले तुला एक फोन करावा पण, नंबर डायल करता करता अचानकच तू आलीस नजरे समोर.. तशीच जशी शेवट्च्या भेटी वेळी आली होतीस..
It was my convocation day today. I knew boss won't grant a holiday so I didn't asked him for one, besides I decided to attend convocation ceremony on duty :-)
When I reached office boss declared that no-one will go on field today. Da Faq. How will I be able to attend ceremony? Was the first question popped up in my mind. Had a fight with boss and irrespective of his permission I left the company premises.
I went to ceremony. There I had fun till staff recollects who I'm. One of teacher remember I was messing with him. He scolded me in front of juniors. Frustrated but helpless I was. It was also my best friends birthday today. But I couldn't even spend time with him. Just because sir and office colleagues forcefully asked me to join their program. Program of DINNER. Then at the time of going back I lost my degree certificate somewhere on high way. It just blown away. I spent two hours searching for it in that low light. Was tensed. Full of tears. After all this I found it was aside of road In torn condition. Thank God I at least found it. Then decided to go to friends flat. So do I went too. I was so tired fatigue frustrated tensed t that I fall asleep suddenly.
During all this chocolate girl was worried as well angry cause I didn't even contact her. And then what I heard was a lecture how I'm irresponsible. It hurts, hurts like hell, when someone you truly miss love admire gets angry and scold you without even knowing or trying to know what was the scenario.
Hurts like someone pinching your heart every now and then with millions of needles.
Today I was at juice stall, waiting for my order. I was looking at my bike, shining in sunlight. It was wonderful feeling to own your own bike (CBR) with your own money. Suddenly a aged person came with his M80 and wanted to park besides my bike. He did it in hurry and all of sudden his bike fall on my bike. Like heroine falls on hero in so called typical Bollywood movies. I ran towards my bike to see what damages his bike made. Thankfully there were no scratches. But that aged man was like "Kahi zala nahi re bala, tuzya gadiwar scratch pan nahie" I didn't say anything to him.
My question here is of situation would have been vice versa. What if my bike would have fallen on senior citizens bike?? Would he have had been kind with me??
Again & Again |